subpositus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of subpōnō.
Participle
subpositus (feminine subposita, neuter subpositum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | subpositus | subposita | subpositum | subpositī | subpositae | subposita | |
| genitive | subpositī | subpositae | subpositī | subpositōrum | subpositārum | subpositōrum | |
| dative | subpositō | subpositae | subpositō | subpositīs | |||
| accusative | subpositum | subpositam | subpositum | subpositōs | subpositās | subposita | |
| ablative | subpositō | subpositā | subpositō | subpositīs | |||
| vocative | subposite | subposita | subpositum | subpositī | subpositae | subposita | |