substantivare
Romanian
Etymology
From substantiva + -re.
Noun
substantivare f (plural substantivări)
Declension
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | ||
| nominative-accusative | substantivare | substantivarea | substantivări | substantivările | |
| genitive-dative | substantivări | substantivării | substantivări | substantivărilor | |
| vocative | substantivare, substantivareo | substantivărilor | |||
Spanish
Verb
substantivare
- first/third-person singular future subjunctive of substantivar