succumbendus
Latin
Etymology
Future passive participle of succumbō.
Participle
succumbendus (feminine succumbenda, neuter succumbendum); first/second-declension participle
- which is to be succumbed
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | succumbendus | succumbenda | succumbendum | succumbendī | succumbendae | succumbenda | |
| genitive | succumbendī | succumbendae | succumbendī | succumbendōrum | succumbendārum | succumbendōrum | |
| dative | succumbendō | succumbendae | succumbendō | succumbendīs | |||
| accusative | succumbendum | succumbendam | succumbendum | succumbendōs | succumbendās | succumbenda | |
| ablative | succumbendō | succumbendā | succumbendō | succumbendīs | |||
| vocative | succumbende | succumbenda | succumbendum | succumbendī | succumbendae | succumbenda | |