succurrendus
Latin
Etymology
Future passive participle of succurrō.
Participle
succurrendus (feminine succurrenda, neuter succurrendum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | succurrendus | succurrenda | succurrendum | succurrendī | succurrendae | succurrenda | |
| genitive | succurrendī | succurrendae | succurrendī | succurrendōrum | succurrendārum | succurrendōrum | |
| dative | succurrendō | succurrendae | succurrendō | succurrendīs | |||
| accusative | succurrendum | succurrendam | succurrendum | succurrendōs | succurrendās | succurrenda | |
| ablative | succurrendō | succurrendā | succurrendō | succurrendīs | |||
| vocative | succurrende | succurrenda | succurrendum | succurrendī | succurrendae | succurrenda | |