succursurus
Latin
Etymology
Future active participle of succurrō.
Participle
succursūrus (feminine succursūra, neuter succursūrum); first/second-declension participle
- about to help
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | succursūrus | succursūra | succursūrum | succursūrī | succursūrae | succursūra | |
| genitive | succursūrī | succursūrae | succursūrī | succursūrōrum | succursūrārum | succursūrōrum | |
| dative | succursūrō | succursūrae | succursūrō | succursūrīs | |||
| accusative | succursūrum | succursūram | succursūrum | succursūrōs | succursūrās | succursūra | |
| ablative | succursūrō | succursūrā | succursūrō | succursūrīs | |||
| vocative | succursūre | succursūra | succursūrum | succursūrī | succursūrae | succursūra | |