sufflatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of sufflō
Participle
sufflātus (feminine sufflāta, neuter sufflātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | sufflātus | sufflāta | sufflātum | sufflātī | sufflātae | sufflāta | |
| genitive | sufflātī | sufflātae | sufflātī | sufflātōrum | sufflātārum | sufflātōrum | |
| dative | sufflātō | sufflātae | sufflātō | sufflātīs | |||
| accusative | sufflātum | sufflātam | sufflātum | sufflātōs | sufflātās | sufflāta | |
| ablative | sufflātō | sufflātā | sufflātō | sufflātīs | |||
| vocative | sufflāte | sufflāta | sufflātum | sufflātī | sufflātae | sufflāta | |
References
- “sufflatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press