suffultus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of suffulciō.
Participle
suffultus (feminine suffulta, neuter suffultum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | suffultus | suffulta | suffultum | suffultī | suffultae | suffulta | |
| genitive | suffultī | suffultae | suffultī | suffultōrum | suffultārum | suffultōrum | |
| dative | suffultō | suffultae | suffultō | suffultīs | |||
| accusative | suffultum | suffultam | suffultum | suffultōs | suffultās | suffulta | |
| ablative | suffultō | suffultā | suffultō | suffultīs | |||
| vocative | suffulte | suffulta | suffultum | suffultī | suffultae | suffulta | |
References
- “suffultus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- suffultus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.