sulta
See also: sultà
Finnish
Pronoun
sulta
- (colloquial) ablative singular of sinä
See also
Anagrams
Icelandic
Pronunciation
- IPA(key): /ˈsʏl̥ta/
- Rhymes: -ʏl̥ta
Noun
sulta f (genitive singular sultu, nominative plural sultur)
Declension
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | sulta | sultan | sultur | sulturnar |
accusative | sultu | sultuna | sultur | sulturnar |
dative | sultu | sultunni | sultum | sultunum |
genitive | sultu | sultunnar | sultna, sulta | sultnanna, sultanna |
Norwegian Bokmål
Alternative forms
Verb
sulta
- inflection of sulte:
- simple past
- past participle
Old Dutch
Etymology
From Proto-West Germanic *sultiju, from Proto-Germanic *sultijō.
Noun
sulta f
Inflection
Declension of sulta (feminine ō/ōn-stem noun)
Descendants
References
- “sulta”, in Oudnederlands Woordenboek, 2012