summar

Cimbrian

Noun

summar m

  1. (Luserna) summer

References

Faroese

Etymology

From Old Norse sumar (neuter), earlier sumarr (masculine), from Proto-Germanic *sumaraz, from pre-Germanic *sm̥m-aro-, from Proto-Indo-European *sm̥-h₂-ó-.

Pronunciation

  • IPA(key): [ˈsʊmːaɹ]

Noun

summar n (genitive singular summars, plural summur or summør)

  1. summer

Declension

Declension of summar (n30)
singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative summar summarið summur, summør summurini, summørini
accusative summar summarið summur, summør summurini, summørini
dative sumri sumrinum sumrum sumrunum
genitive summars summarsins sumra sumranna

See also

Interlingua

Verb

summar

  1. to add up

Conjugation

    Conjugation of summar
infinitive summar
participle present perfect
summante summate
active simple perfect
present summa ha summate
past summava habeva summate
future summara habera summate
conditional summarea haberea summate
imperative summa
passive simple perfect
present es summate ha essite summate
past esseva summate habeva essite summate
future essera summate habera essite summate
conditional esserea summate haberea essite summate
imperative sia summate

Norwegian Nynorsk

Noun

summar m

  1. indefinite plural of sum