summonitus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of summoneō.
Participle
summonitus (feminine summonita, neuter summonitum); first/second-declension participle
- alternative form of submonitus
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | summonitus | summonita | summonitum | summonitī | summonitae | summonita | |
| genitive | summonitī | summonitae | summonitī | summonitōrum | summonitārum | summonitōrum | |
| dative | summonitō | summonitae | summonitō | summonitīs | |||
| accusative | summonitum | summonitam | summonitum | summonitōs | summonitās | summonita | |
| ablative | summonitō | summonitā | summonitō | summonitīs | |||
| vocative | summonite | summonita | summonitum | summonitī | summonitae | summonita | |