sumptuarius
Latin
Etymology
From sūmptus (“charge, cost, expense”) + -ārius (suffix forming adjectives).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [suːmp.tuˈaː.ri.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [sump.t̪uˈaː.ri.us]
Adjective
sūmptuārius (feminine sūmptuāria, neuter sūmptuārium); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | sūmptuārius | sūmptuāria | sūmptuārium | sūmptuāriī | sūmptuāriae | sūmptuāria | |
| genitive | sūmptuāriī | sūmptuāriae | sūmptuāriī | sūmptuāriōrum | sūmptuāriārum | sūmptuāriōrum | |
| dative | sūmptuāriō | sūmptuāriae | sūmptuāriō | sūmptuāriīs | |||
| accusative | sūmptuārium | sūmptuāriam | sūmptuārium | sūmptuāriōs | sūmptuāriās | sūmptuāria | |
| ablative | sūmptuāriō | sūmptuāriā | sūmptuāriō | sūmptuāriīs | |||
| vocative | sūmptuārie | sūmptuāria | sūmptuārium | sūmptuāriī | sūmptuāriae | sūmptuāria | |
Descendants
References
- “sumptuarius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “sumptuarius”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- "sumptuarius", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- sumptuarius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.