superabundantia
Latin
Noun
superabundantia f (genitive superabundantiae); first declension
Declension
First-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | superabundantia | superabundantiae |
| genitive | superabundantiae | superabundantiārum |
| dative | superabundantiae | superabundantiīs |
| accusative | superabundantiam | superabundantiās |
| ablative | superabundantiā | superabundantiīs |
| vocative | superabundantia | superabundantiae |
Descendants
- → Catalan: superabundància (learned)
References
- “superabundantia”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- superabundantia in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- superabundantia in Ramminger, Johann (16 July 2016 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016