superabundatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of superabundō
Participle
superabundātus (feminine superabundāta, neuter superabundātum); first/second-declension participle
- To be very abundant
- To superabound
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | superabundātus | superabundāta | superabundātum | superabundātī | superabundātae | superabundāta | |
| genitive | superabundātī | superabundātae | superabundātī | superabundātōrum | superabundātārum | superabundātōrum | |
| dative | superabundātō | superabundātae | superabundātō | superabundātīs | |||
| accusative | superabundātum | superabundātam | superabundātum | superabundātōs | superabundātās | superabundāta | |
| ablative | superabundātō | superabundātā | superabundātō | superabundātīs | |||
| vocative | superabundāte | superabundāta | superabundātum | superabundātī | superabundātae | superabundāta | |