superdictus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of superdīcō.
Participle
superdictus (feminine superdicta, neuter superdictum); first/second-declension participle
- said in addition; aforementioned
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | superdictus | superdicta | superdictum | superdictī | superdictae | superdicta | |
| genitive | superdictī | superdictae | superdictī | superdictōrum | superdictārum | superdictōrum | |
| dative | superdictō | superdictae | superdictō | superdictīs | |||
| accusative | superdictum | superdictam | superdictum | superdictōs | superdictās | superdicta | |
| ablative | superdictō | superdictā | superdictō | superdictīs | |||
| vocative | superdicte | superdicta | superdictum | superdictī | superdictae | superdicta | |