superexcurro

Latin

Etymology

From super- +‎ excurrō.

Pronunciation

Verb

superexcurrō (present infinitive superexcurrere, perfect active superexcucurrī, supine superexcursum); third conjugation

  1. to run or stretch over
    • 530 CE — 533 CE, Digesta, 43.27.1.2
      Si arbor aedibus alienis impendeat, utrum totam arborem iubeat praetor adimi an vero id solum, quod superexcurrit, quaeritur. et rutilius ait a stirpe excidendam idque plerisque videtur verius: et nisi adimet dominus arborem, labeo ait permitti ei, cui arbor officeret, ut si vellet succideret eam lignaque tolleret.
      (please add an English translation of this quotation)

Conjugation

Descendants

  • Italian: sovrascorrere

References