suplikacja

See also: suplikacją

Polish

Etymology

Learned borrowing from Latin supplicātiō.

Pronunciation

  • IPA(key): /su.pliˈka.t͡sja/
  • Rhymes: -at͡sja
  • Syllabification: su‧pli‧ka‧cja

Noun

suplikacja f

  1. (religion) supplication (form of prayer, wherein one party humbly or earnestly asks another party to provide something)
  2. (literary, Roman Catholicism) supplication (a written request addressed to a person who is much higher in the hierarchy)

Declension

Declension of suplikacja
singular plural
nominative suplikacja suplikacje
genitive suplikacji suplikacji/suplikacyj (archaic)
dative suplikacji suplikacjom
accusative suplikację suplikacje
instrumental suplikacją suplikacjami
locative suplikacji suplikacjach
vocative suplikacjo suplikacje

Further reading

  • suplikacja in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • suplikacja in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.