supprimens
Latin
Etymology
Present participle of supprimō.
Participle
supprimēns (genitive supprimentis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | supprimēns | supprimentēs | supprimentia | ||
| genitive | supprimentis | supprimentium | |||
| dative | supprimentī | supprimentibus | |||
| accusative | supprimentem | supprimēns | supprimentēs supprimentīs |
supprimentia | |
| ablative | supprimente supprimentī1 |
supprimentibus | |||
| vocative | supprimēns | supprimentēs | supprimentia | ||
1When used purely as an adjective.