suppus
Latin
Etymology
From Proto-Italic *soupos, with *sūpus turning to suppus by the littera rule. Related to Proto-Indo-European *upo, and also to Latin super (“above”), Ancient Greek ὑπέρ (hupér, “above”) and Proto-Germanic *uber (English over).
Adjective
suppus (feminine suppa, neuter suppum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | suppus | suppa | suppum | suppī | suppae | suppa | |
| genitive | suppī | suppae | suppī | suppōrum | suppārum | suppōrum | |
| dative | suppō | suppae | suppō | suppīs | |||
| accusative | suppum | suppam | suppum | suppōs | suppās | suppa | |
| ablative | suppō | suppā | suppō | suppīs | |||
| vocative | suppe | suppa | suppum | suppī | suppae | suppa | |
References
- “suppus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- "suppus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- suppus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.