surrisus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of surrīdeō.
Participle
surrīsus (feminine surrīsa, neuter surrīsum); first/second-declension participle
- alternative form of subrīsus
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | surrīsus | surrīsa | surrīsum | surrīsī | surrīsae | surrīsa | |
| genitive | surrīsī | surrīsae | surrīsī | surrīsōrum | surrīsārum | surrīsōrum | |
| dative | surrīsō | surrīsae | surrīsō | surrīsīs | |||
| accusative | surrīsum | surrīsam | surrīsum | surrīsōs | surrīsās | surrīsa | |
| ablative | surrīsō | surrīsā | surrīsō | surrīsīs | |||
| vocative | surrīse | surrīsa | surrīsum | surrīsī | surrīsae | surrīsa | |