surruptus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of surrumpō
Participle
surruptus (feminine surrupta, neuter surruptum); first/second-declension participle
- snatched away, kidnapped
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | surruptus | surrupta | surruptum | surruptī | surruptae | surrupta | |
| genitive | surruptī | surruptae | surruptī | surruptōrum | surruptārum | surruptōrum | |
| dative | surruptō | surruptae | surruptō | surruptīs | |||
| accusative | surruptum | surruptam | surruptum | surruptōs | surruptās | surrupta | |
| ablative | surruptō | surruptā | surruptō | surruptīs | |||
| vocative | surrupte | surrupta | surruptum | surruptī | surruptae | surrupta | |