suspirans
Latin
Etymology
Present participle of suspīrō.
Participle
suspīrāns (genitive suspīrantis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | suspīrāns | suspīrantēs | suspīrantia | ||
| genitive | suspīrantis | suspīrantium | |||
| dative | suspīrantī | suspīrantibus | |||
| accusative | suspīrantem | suspīrāns | suspīrantēs suspīrantīs |
suspīrantia | |
| ablative | suspīrante suspīrantī1 |
suspīrantibus | |||
| vocative | suspīrāns | suspīrantēs | suspīrantia | ||
1When used purely as an adjective.