susuri

'Are'are

Noun

susuri

  1. bone

References

Esperanto

Etymology

From Latin susurrō (to murmur, hum), from susurrus (whisper).

Pronunciation

  • IPA(key): /suˈsuri/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -uri
  • Hyphenation: su‧su‧ri

Verb

susuri (present susuras, past susuris, future susuros, conditional susurus, volitive susuru)

  1. (intransitive) to rustle, burble

Conjugation

Conjugation of susuri
present past future
singular plural singular plural singular plural
tense susuras susuris susuros
active participle susuranta susurantaj susurinta susurintaj susuronta susurontaj
acc. susurantan susurantajn susurintan susurintajn susurontan susurontajn
nominal active participle susuranto susurantoj susurinto susurintoj susuronto susurontoj
acc. susuranton susurantojn susurinton susurintojn susuronton susurontojn
adverbial active participle susurante susurinte susuronte
infinitive susuri imperative susuru conditional susurus

Derived terms

Romanian

Pronunciation

  • IPA(key): [ˈsusurʲ]

Verb

susuri

  1. second-person singular present indicative/subjunctive of susura

Sundanese

Etymology

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

Noun

susuri (Sundanese script ᮞᮥᮞᮥᮛᮤ)

  1. horse's mane

Further reading

Venetan

Noun

susuri

  1. plural of susuro