svensker
Danish
Etymology
From svensk (“Swedish”) + -er.
Pronunciation
- IPA(key): [ˈsʋɛnsɡ̊ɐ]
Noun
svensker c (singular definite svenskeren, plural indefinite svenskere)
- Swede; a person from Sweden or of Swedish descent.
Declension
| common gender |
singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | svensker | svenskeren | svenskere | svenskerne |
| genitive | svenskers | svenskerens | svenskeres | svenskernes |
Related terms
References
Norwegian Bokmål
Noun
svensker m
- indefinite plural of svenske
Old Swedish
Adjective
svensker
- alternative form of svænsker
Declension
Declension of svensker (strong)
| singular | masculine | feminine | neuter |
|---|---|---|---|
| nominative | svensker | svensk | svenskt |
| accusative | svenskan | svenska | svenskt |
| dative | svenskum svenskom |
svenskri svenskre |
svensku svensko |
| genitive | svensks | svenskrar | svensks |
| plural | masculine | feminine | neuter |
| nominative | svenskir svensker |
svenskar | svensk |
| accusative | svenska | svenskar | svensk |
| dative | svenskum svenskom |
svenskum svenskom |
svenskum svenskom |
| genitive | svenskra svenska |
svenskra svenska |
svenskra svenska |
Declension of svensker (weak)
| singular | masculine | feminine | neuter |
|---|---|---|---|
| nominative | svenski svenske |
svenska | svenska |
| accusative | svenska | svensku svensko |
svenska |
| dative | svenska | svensku svensko |
svenska |
| genitive | svenska | svensku svensko |
svenska |
| plural | masculine | feminine | neuter |
| nominative | svensku svensko |
svensku svensko |
svensku svensko |
| accusative | svensku svensko |
svensku svensko |
svensku svensko |
| dative | svensku svensko |
svensku svensko |
svensku svensko |
| genitive | svensku svensko |
svensku svensko |
svensku svensko |