svetac

Serbo-Croatian

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *svętьcь, deminutive form derived from *svętъ (holy, saint) +‎ *-ьcь. Compare Czech světec. First attested in the 14th century.[1]

Pronunciation

  • IPA(key): /sʋěːtat͡s/
  • Hyphenation: sve‧tac

Noun

svétac m anim (Cyrillic spelling све́тац)

  1. saint

Declension

Declension of svetac
singular plural
nominative svétac svéci
genitive svéca svȇtācā
dative svecu svecima
accusative sveca svece
vocative sveče sveci
locative svecu svecima
instrumental svecem svecima

References

  • svetac”, in Hrvatski jezični portal [Croatian language portal] (in Serbo-Croatian), 2006–2025
  1. ^ Matasović, Ranko (2016–2021) “svetac”, in Dubravka Ivšić Majić, Tijmen Pronk, editors, Etimološki rječnik hrvatskoga jezika [Etymological dictionary of the Croatian language] (in Serbo-Croatian), Zagreb: Institut za hrvatski jezik i jezikoslovlje, page 412