swevel
Middle Dutch
Etymology
From Old Dutch *sweval, from Proto-Germanic *sweblaz.
Noun
swēvel m
Inflection
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | swēvel | swēvele |
| accusative | swēvel | swēvele |
| genitive | swēvels | swēvele |
| dative | swēvele | swēvelen |
Alternative forms
Descendants
- Dutch: zwavel
- Afrikaans: swawel
- Negerhollands: swafel
- → Sranan Tongo: swafru, swarfu
- → Aukan: swalufu
- → Kari'na: suwapulu
- → Saramaccan: suwálufu
- Limburgish: zwaevel
- → West Frisian: swevel
Further reading
- Verwijs, E., Verdam, J. (1885–1929) “swavel”, in Middelnederlandsch Woordenboek, The Hague: Martinus Nijhoff, →ISBN, page swavel