syllabarius
Latin
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [syl.laˈbaː.ri.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [sil.laˈbaː.ri.us]
Adjective
syllabārius (feminine syllabāria, neuter syllabārium); first/second-declension adjective
- (Medieval Latin, New Latin) of or pertaining to the writing system—syllabaric.
Declension
First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | syllabārius | syllabāria | syllabārium | syllabāriī | syllabāriae | syllabāria | |
genitive | syllabāriī | syllabāriae | syllabāriī | syllabāriōrum | syllabāriārum | syllabāriōrum | |
dative | syllabāriō | syllabāriae | syllabāriō | syllabāriīs | |||
accusative | syllabārium | syllabāriam | syllabārium | syllabāriōs | syllabāriās | syllabāria | |
ablative | syllabāriō | syllabāriā | syllabāriō | syllabāriīs | |||
vocative | syllabārie | syllabāria | syllabārium | syllabāriī | syllabāriae | syllabāria |
Noun
syllabārius m (genitive syllabāriī or syllabārī); second declension
- one who learns the writing system yet
- (Medieval Latin, New Latin) alternative form of syllabārium (“a list showing the fundamental units of a writing system”)
Declension
Second-declension noun.
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | syllabārius | syllabāriī |
genitive | syllabāriī syllabārī1 |
syllabāriōrum |
dative | syllabāriō | syllabāriīs |
accusative | syllabārium | syllabāriōs |
ablative | syllabāriō | syllabāriīs |
vocative | syllabārie | syllabāriī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
References
- syllabarius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- syllabarius in Ramminger, Johann (16 July 2016 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016