szakadatlan
Hungarian
Etymology
From szakad (“to tear”) + -atlan (“un-, without”, privative adjective-forming suffix).
Pronunciation
- IPA(key): [ˈsɒkɒdɒtlɒn]
- Hyphenation: sza‧ka‧dat‧lan
- Rhymes: -ɒn
Adjective
szakadatlan (comparative szakadatlanabb, superlative legszakadatlanabb)
- unceasing, continuous
- Synonym: folytonos
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | szakadatlan | szakadatlanok |
| accusative | szakadatlant | szakadatlanokat |
| dative | szakadatlannak | szakadatlanoknak |
| instrumental | szakadatlannal | szakadatlanokkal |
| causal-final | szakadatlanért | szakadatlanokért |
| translative | szakadatlanná | szakadatlanokká |
| terminative | szakadatlanig | szakadatlanokig |
| essive-formal | szakadatlanként | szakadatlanokként |
| essive-modal | szakadatlanul | — |
| inessive | szakadatlanban | szakadatlanokban |
| superessive | szakadatlanon | szakadatlanokon |
| adessive | szakadatlannál | szakadatlanoknál |
| illative | szakadatlanba | szakadatlanokba |
| sublative | szakadatlanra | szakadatlanokra |
| allative | szakadatlanhoz | szakadatlanokhoz |
| elative | szakadatlanból | szakadatlanokból |
| delative | szakadatlanról | szakadatlanokról |
| ablative | szakadatlantól | szakadatlanoktól |
| non-attributive possessive – singular |
szakadatlané | szakadatlanoké |
| non-attributive possessive – plural |
szakadatlanéi | szakadatlanokéi |
Derived terms
- szakadatlanság
- szakadatlanul
Further reading
- szakadatlan in Géza Bárczi, László Országh, et al., editors, A magyar nyelv értelmező szótára [The Explanatory Dictionary of the Hungarian Language] (ÉrtSz.), Budapest: Akadémiai Kiadó, 1959–1962. Fifth ed., 1992: →ISBN.