szenvedelme
Hungarian
Etymology
szenvedelem + -e (“his/her/its”, possessive suffix)
Pronunciation
- IPA(key): [ˈsɛɱvɛdɛlmɛ]
- Hyphenation: szen‧ve‧del‧me
Noun
szenvedelme
- third-person singular single-possession possessive of szenvedelem
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | szenvedelme | — |
| accusative | szenvedelmét | — |
| dative | szenvedelmének | — |
| instrumental | szenvedelmével | — |
| causal-final | szenvedelméért | — |
| translative | szenvedelmévé | — |
| terminative | szenvedelméig | — |
| essive-formal | szenvedelmeként | — |
| essive-modal | szenvedelméül | — |
| inessive | szenvedelmében | — |
| superessive | szenvedelmén | — |
| adessive | szenvedelménél | — |
| illative | szenvedelmébe | — |
| sublative | szenvedelmére | — |
| allative | szenvedelméhez | — |
| elative | szenvedelméből | — |
| delative | szenvedelméről | — |
| ablative | szenvedelmétől | — |
| non-attributive possessive – singular |
szenvedelméé | — |
| non-attributive possessive – plural |
szenvedelmééi | — |