sztori

Hungarian

Etymology

From English story.[1]

Pronunciation

  • IPA(key): [ˈstori]
  • Hyphenation: szto‧ri
  • Rhymes: -ri

Noun

sztori (plural sztorik)

  1. story

Declension

Inflection (stem in long/high vowel, back harmony)
singular plural
nominative sztori sztorik
accusative sztorit sztorikat
dative sztorinak sztoriknak
instrumental sztorival sztorikkal
causal-final sztoriért sztorikért
translative sztorivá sztorikká
terminative sztoriig sztorikig
essive-formal sztoriként sztorikként
essive-modal — —
inessive sztoriban sztorikban
superessive sztorin sztorikon
adessive sztorinál sztoriknál
illative sztoriba sztorikba
sublative sztorira sztorikra
allative sztorihoz sztorikhoz
elative sztoriból sztorikból
delative sztoriról sztorikról
ablative sztoritól sztoriktól
non-attributive
possessive – singular 		sztorié sztoriké
non-attributive
possessive – plural 		sztoriéi sztorikéi
Possessive forms of sztori
possessor single possession multiple possessions
1st person sing. sztorim sztorijaim (or sztoriim)
2nd person sing. sztorid sztorijaid (or sztoriid)
3rd person sing. sztorija sztorijai (or sztorii)
1st person plural sztorink sztorijaink (or sztoriink)
2nd person plural sztoritok sztorijaitok (or sztoriitok)
3rd person plural sztorijuk sztorijaik (or sztoriik)

Derived terms

  • sztorijú
  • sztorizik

References

  1. ^ Tótfalusi, István. Idegenszó-tár: Idegen szavak értelmező és etimológiai szótára (’A Storehouse of Foreign Words: an explanatory and etymological dictionary of foreign words’). Budapest: Tinta Könyvkiadó, 2005. →ISBN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.