témáim
Hungarian
Etymology
téma + -im (possessive suffix)
Pronunciation
- IPA(key): [ˈteːmaːjim]
- Hyphenation: té‧má‧im
Noun
témáim
- first-person singular multiple-possession possessive of téma
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | — | témáim |
| accusative | — | témáimat |
| dative | — | témáimnak |
| instrumental | — | témáimmal |
| causal-final | — | témáimért |
| translative | — | témáimmá |
| terminative | — | témáimig |
| essive-formal | — | témáimként |
| essive-modal | — | témáimul |
| inessive | — | témáimban |
| superessive | — | témáimon |
| adessive | — | témáimnál |
| illative | — | témáimba |
| sublative | — | témáimra |
| allative | — | témáimhoz |
| elative | — | témáimból |
| delative | — | témáimról |
| ablative | — | témáimtól |
| non-attributive possessive – singular |
— | témáimé |
| non-attributive possessive – plural |
— | témáiméi |