tíðleikr

Old Norse

Etymology

From tíðr +‎ -leikr.

Noun

tíðleikr m

  1. popularity
  2. (plural only) friendly intercourse

Declension

Declension of tíðleikr (strong a-stem)
masculine singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative tíðleikr tíðleikrinn tíðleikar tíðleikarnir
accusative tíðleik tíðleikinn tíðleika tíðleikana
dative tíðleiki tíðleikinum tíðleikum tíðleikunum
genitive tíðleiks tíðleiksins tíðleika tíðleikanna

Further reading

  • Zoëga, Geir T. (1910) “tíðleikr”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press, page 438; also available at the Internet Archive
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.