tığ
Turkish
Pronunciation
- IPA(key): /ˈtɯː/
- Hyphenation: tığ
Etymology 1
Inherited from Ottoman Turkish تیغ (tığ, “sword”), from Persian تیغ (tiġ).
Noun
tığ (definite accusative tığı, plural tığlar)
- crochet hook
- awl
- Synonym: biz
- (obsolete) sword
- Synonym: kılıç
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | tığ | tığlar |
| definite accusative | tığı | tığları |
| dative | tığa | tığlara |
| locative | tığda | tığlarda |
| ablative | tığdan | tığlardan |
| genitive | tığın | tığların |
Derived terms
- tığ işi kare
- tığ kalem
- tığa
- tığlamak
- tığlık
Etymology 2
See the etymology of the corresponding lemma form.
Verb
tığ
- second-person singular imperative of tığmak
Further reading
- “tığ”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu
- Ayverdi, İlhan (2010) “tığ”, in Misalli Büyük Türkçe Sözlük, a reviewed and expanded single-volume edition, Istanbul: Kubbealtı Neşriyatı
- Nişanyan, Sevan (2002–) “tığ”, in Nişanyan Sözlük