tandkött
Swedish
Etymology
From tand (“tooth”) + kött (“meat”).
Noun
tandkött n (uncountable)
- gums (flesh around the teeth)
Declension
nominative | genitive | ||
---|---|---|---|
singular | indefinite | tandkött | tandkötts |
definite | tandköttet | tandköttets | |
plural | indefinite | — | — |
definite | — | — |