tarchuir

Irish

Etymology 1

From tar- (“trans-”) +‎ cuir (“put”).

Verb

tarchuir (present analytic tarchuireann, future analytic tarchuirfidh, verbal noun tarchur, past participle tarchurtha)

  1. (law, transitive) remit, refer
  2. (electronics, transitive) transmit
Conjugation
conjugation of tarchuir (first conjugation – A)
verbal noun tarchur
past participle tarchurtha
tense singular plural relative autonomous
first second third first second third
indicative
present tarchuirim tarchuireann tú;
tarchuirir† 		tarchuireann sé, sí tarchuirimid tarchuireann sibh tarchuireann siad;
tarchuirid† 		a tharchuireann; a tharchuireas /
a dtarchuireann* 		tarchuirtear
past tharchuir mé; tharchuireas tharchuir tú; tharchuiris tharchuir sé, sí tharchuireamar; tharchuir muid tharchuir sibh; tharchuireabhair tharchuir siad; tharchuireadar a tharchuir /
ar tharchuir* 		tarchuireadh
past habitual tharchuirinn / dtarchuirinn‡‡ tharchuirteá / dtarchuirteᇇ tharchuireadh sé, sí / dtarchuireadh sé, s퇇 tharchuirimis; tharchuireadh muid / dtarchuirimis‡‡; dtarchuireadh muid‡‡ tharchuireadh sibh / dtarchuireadh sibh‡‡ tharchuiridís; tharchuireadh siad / dtarchuiridís‡‡; dtarchuireadh siad‡‡ a tharchuireadh /
a dtarchuireadh* 		tharchuirtí / dtarchuirt퇇
future tarchuirfidh mé;
tarchuirfead 		tarchuirfidh tú;
tarchuirfir† 		tarchuirfidh sé, sí tarchuirfimid;
tarchuirfidh muid 		tarchuirfidh sibh tarchuirfidh siad;
tarchuirfid† 		a tharchuirfidh; a tharchuirfeas /
a dtarchuirfidh* 		tarchuirfear
conditional tharchuirfinn / dtarchuirfinn‡‡ tharchuirfeá / dtarchuirfeᇇ tharchuirfeadh sé, sí / dtarchuirfeadh sé, s퇇 tharchuirfimis; tharchuirfeadh muid / dtarchuirfimis‡‡; dtarchuirfeadh muid‡‡ tharchuirfeadh sibh / dtarchuirfeadh sibh‡‡ tharchuirfidís; tharchuirfeadh siad / dtarchuirfidís‡‡; dtarchuirfeadh siad‡‡ a tharchuirfeadh /
a dtarchuirfeadh* 		tharchuirfí / dtarchuirf퇇
subjunctive
present go dtarchuire mé;
go dtarchuiread† 		go dtarchuire tú;
go dtarchuirir† 		go dtarchuire sé, sí go dtarchuirimid;
go dtarchuire muid 		go dtarchuire sibh go dtarchuire siad;
go dtarchuirid† 		— go dtarchuirtear
past dá dtarchuirinn dá dtarchuirteá dá dtarchuireadh sé, sí dá dtarchuirimis;
dá dtarchuireadh muid 		dá dtarchuireadh sibh dá dtarchuiridís;
dá dtarchuireadh siad 		— dá dtarchuirtí
imperative
– tarchuirim tarchuir tarchuireadh sé, sí tarchuirimis tarchuirigí;
tarchuiridh† 		tarchuiridís — tarchuirtear

* indirect relative
† archaic or dialect form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis

Derived terms

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

tarchuir m

  1. vocative/genitive singular of tarchur

Mutation

Mutated forms of tarchuir
radical lenition eclipsis
tarchuir tharchuir dtarchuir

Note: Certain mutated forms of some words can never occur in standard Modern Irish.
All possible mutated forms are displayed for convenience.

References

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.