tardatus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of tardō.

Participle

tardātus (feminine tardāta, neuter tardātum); first/second-declension participle

  1. checked or retarded (slowed down)
  2. hindered, impeded or delayed

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative tardātus tardāta tardātum tardātī tardātae tardāta
genitive tardātī tardātae tardātī tardātōrum tardātārum tardātōrum
dative tardātō tardātae tardātō tardātīs
accusative tardātum tardātam tardātum tardātōs tardātās tardāta
ablative tardātō tardātā tardātō tardātīs
vocative tardāte tardāta tardātum tardātī tardātae tardāta