tardivus

Latin

Etymology

From tardus +‎ -īvus. Attested in Tironian notes.[1]

Adjective

tardīvus (feminine tardīva, neuter tardīvum); first/second-declension adjective (Late Latin)

  1. late

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative tardīvus tardīva tardīvum tardīvī tardīvae tardīva
genitive tardīvī tardīvae tardīvī tardīvōrum tardīvārum tardīvōrum
dative tardīvō tardīvae tardīvō tardīvīs
accusative tardīvum tardīvam tardīvum tardīvōs tardīvās tardīva
ablative tardīvō tardīvā tardīvō tardīvīs
vocative tardīve tardīva tardīvum tardīvī tardīvae tardīva

Descendants

  • Balkan Romance:
    • Aromanian: tãrdziu, tãrdzãu
    • Romanian: târziu
  • Italo-Romance:
    • Italian: tardivo, tardìo (archaic variant)
  • North Italian:
  • Gallo-Romance:
  • Ibero-Romance:

References

  1. ^ Walther von Wartburg (1928–2002) “tardivus”, in Französisches Etymologisches Wörterbuch, volume 13: T–Ti, page 119