taurulus
Latin
Etymology
From taurus (“bull”) + -ulus (diminutive suffix).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈtau̯.rʊ.ɫʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈt̪aːu̯.ru.lus]
Noun
taurulus m (genitive taurulī); second declension
- diminutive of taurus (“bull”)
Declension
Second-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | taurulus | taurulī |
| genitive | taurulī | taurulōrum |
| dative | taurulō | taurulīs |
| accusative | taurulum | taurulōs |
| ablative | taurulō | taurulīs |
| vocative | taurule | taurulī |
References
- “taurulus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- taurulus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.