tertiatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of tertiō
Participle
tertiātus (feminine tertiāta, neuter tertiātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | tertiātus | tertiāta | tertiātum | tertiātī | tertiātae | tertiāta | |
| genitive | tertiātī | tertiātae | tertiātī | tertiātōrum | tertiātārum | tertiātōrum | |
| dative | tertiātō | tertiātae | tertiātō | tertiātīs | |||
| accusative | tertiātum | tertiātam | tertiātum | tertiātōs | tertiātās | tertiāta | |
| ablative | tertiātō | tertiātā | tertiātō | tertiātīs | |||
| vocative | tertiāte | tertiāta | tertiātum | tertiātī | tertiātae | tertiāta | |