tertiatus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of tertiō

Participle

tertiātus (feminine tertiāta, neuter tertiātum); first/second-declension participle

  1. having tried three times

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative tertiātus tertiāta tertiātum tertiātī tertiātae tertiāta
genitive tertiātī tertiātae tertiātī tertiātōrum tertiātārum tertiātōrum
dative tertiātō tertiātae tertiātō tertiātīs
accusative tertiātum tertiātam tertiātum tertiātōs tertiātās tertiāta
ablative tertiātō tertiātā tertiātō tertiātīs
vocative tertiāte tertiāta tertiātum tertiātī tertiātae tertiāta