teutonicus
See also: Teutonicus
Latin
Alternative forms
Etymology
From Teutonēs, Teutonī (“the Teutons”), probably from Proto-Germanic *þeudanōz, *þeudō. More at Teutons.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [tɛu̯ˈtɔ.nɪ.kʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [t̪eu̯ˈt̪ɔː.ni.kus]
Adjective
teutonicus (feminine teutonica, neuter teutonicum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | teutonicus | teutonica | teutonicum | teutonicī | teutonicae | teutonica | |
| genitive | teutonicī | teutonicae | teutonicī | teutonicōrum | teutonicārum | teutonicōrum | |
| dative | teutonicō | teutonicae | teutonicō | teutonicīs | |||
| accusative | teutonicum | teutonicam | teutonicum | teutonicōs | teutonicās | teutonica | |
| ablative | teutonicō | teutonicā | teutonicō | teutonicīs | |||
| vocative | teutonice | teutonica | teutonicum | teutonicī | teutonicae | teutonica | |
References
- "teutonicus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)