tidtagarur
Swedish
Etymology
Compound of tidtagare (“timekeeper”) + ur (“clock”).
Noun
tidtagarur n
Declension
| nominative | genitive | ||
|---|---|---|---|
| singular | indefinite | tidtagarur | tidtagarurs |
| definite | tidtagaruret | tidtagarurets | |
| plural | indefinite | tidtagarur | tidtagarurs |
| definite | tidtagaruren | tidtagarurens |