tijding
Dutch
Etymology
From Middle Dutch tidinge, tydinge, from Proto-West Germanic *tīdungō (“message”), from the verb *tīdōjan (“to happen”), from Proto-Germanic *tīdiz (“time, interval”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈtɛi̯.dɪŋ/
Audio: (file) - Hyphenation: tij‧ding
- Rhymes: -ɛi̯dɪŋ
Noun
tijding f (plural tijdingen, diminutive tijdinkje n)
Derived terms
- heilstijding
- jobstijding
- onheilstijding
- tijdingziek