tilda
English
Noun
tilda
- Misspelling of tilde.
Czech
Pronunciation
- IPA(key): [ˈtɪlda]
Noun
tilda f
- tilde (the grapheme of character ~, whether as a diacritical mark or a separate character)
Declension
Declension of tilda (hard feminine)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | tilda | tildy |
genitive | tildy | tild |
dative | tildě | tildám |
accusative | tildu | tildy |
vocative | tildo | tildy |
locative | tildě | tildách |
instrumental | tildou | tildami |
Further reading
- “tilda”, in Kartotéka Novočeského lexikálního archivu (in Czech)
- “tilda”, in Slovník spisovného jazyka českého (in Czech), 1960–1971, 1989
Serbo-Croatian
Etymology
From Spanish tilde, from Latin titulus (“superscript”).
Noun
tȋlda f (Cyrillic spelling ти̑лда)
Declension
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | tilda | tilde |
genitive | tilde | tilda |
dative | tildi | tildama |
accusative | tildu | tilde |
vocative | tildo | tilde |
locative | tildi | tildama |
instrumental | tildom | tildama |
Spanish
Pronunciation
- IPA(key): /ˈtilda/ [ˈt̪il̪.d̪a]
- Rhymes: -ilda
- Syllabification: til‧da
Verb
tilda
- inflection of tildar:
- third-person singular present indicative
- second-person singular imperative