tissla
Swedish
Etymology
Onomatopoeic.
Verb
tissla (present tisslar, preterite tisslade, supine tisslat, imperative tissla)
Usage notes
Normally in the form tissla och tassla.
Conjugation
| active | passive | |||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | tissla | tisslas | ||
| supine | tisslat | tisslats | ||
| imperative | tissla | — | ||
| imper. plural1 | tisslen | — | ||
| present | past | present | past | |
| indicative | tisslar | tisslade | tisslas | tisslades |
| ind. plural1 | tissla | tisslade | tisslas | tisslades |
| subjunctive2 | tissle | tisslade | tissles | tisslades |
| present participle | tisslande | |||
| past participle | — | |||
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.
Further reading
- tissla in Svenska Akademiens ordböcker
- tissla in Elof Hellquist, Svensk etymologisk ordbok (1st ed., 1922)