titanit
Romanian
Etymology
Borrowed from French titanite.
Noun
titanit n (plural titanituri)
Declension
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | ||
| nominative-accusative | titanit | titanitul | titanituri | titaniturile | |
| genitive-dative | titanit | titanitului | titanituri | titaniturilor | |
| vocative | titanitule | titaniturilor | |||