titubandus
Latin
Etymology
Future passive participle of titubō.
Participle
titubandus (feminine titubanda, neuter titubandum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | titubandus | titubanda | titubandum | titubandī | titubandae | titubanda | |
| genitive | titubandī | titubandae | titubandī | titubandōrum | titubandārum | titubandōrum | |
| dative | titubandō | titubandae | titubandō | titubandīs | |||
| accusative | titubandum | titubandam | titubandum | titubandōs | titubandās | titubanda | |
| ablative | titubandō | titubandā | titubandō | titubandīs | |||
| vocative | titubande | titubanda | titubandum | titubandī | titubandae | titubanda | |