titubatus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of titubō.

Participle

titubātus (feminine titubāta, neuter titubātum); first/second-declension participle

  1. staggered, wavered

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative titubātus titubāta titubātum titubātī titubātae titubāta
genitive titubātī titubātae titubātī titubātōrum titubātārum titubātōrum
dative titubātō titubātae titubātō titubātīs
accusative titubātum titubātam titubātum titubātōs titubātās titubāta
ablative titubātō titubātā titubātō titubātīs
vocative titubāte titubāta titubātum titubātī titubātae titubāta