titubatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of titubō.
Participle
titubātus (feminine titubāta, neuter titubātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | titubātus | titubāta | titubātum | titubātī | titubātae | titubāta | |
| genitive | titubātī | titubātae | titubātī | titubātōrum | titubātārum | titubātōrum | |
| dative | titubātō | titubātae | titubātō | titubātīs | |||
| accusative | titubātum | titubātam | titubātum | titubātōs | titubātās | titubāta | |
| ablative | titubātō | titubātā | titubātō | titubātīs | |||
| vocative | titubāte | titubāta | titubātum | titubātī | titubātae | titubāta | |