tjusning
Swedish
Etymology
From tjusa (“charm; enchant”) + -ning (“-ion”). The thing that charms/enchants, intuitively.
Noun
tjusning c
Declension
| nominative | genitive | ||
|---|---|---|---|
| singular | indefinite | tjusning | tjusnings |
| definite | tjusningen | tjusningens | |
| plural | indefinite | tjusningar | tjusningars |
| definite | tjusningarna | tjusningarnas |