traditus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of trādō.
Participle
trāditus (feminine trādita, neuter trāditum); first/second-declension participle
- delivered, surrendered, confided etc.
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | trāditus | trādita | trāditum | trāditī | trāditae | trādita | |
| genitive | trāditī | trāditae | trāditī | trāditōrum | trāditārum | trāditōrum | |
| dative | trāditō | trāditae | trāditō | trāditīs | |||
| accusative | trāditum | trāditam | trāditum | trāditōs | trāditās | trādita | |
| ablative | trāditō | trāditā | trāditō | trāditīs | |||
| vocative | trādite | trādita | trāditum | trāditī | trāditae | trādita | |
Noun
traditus m (genitive traditī); second declension
- a tradition, practice
- Livius, Ab Urbe Condita I, 43:
- ab Romulo traditum ceteri servaverant reges
- since Romulus all the other kings observed that practice
- ab Romulo traditum ceteri servaverant reges
Declension
Second-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | traditus | traditī |
| genitive | traditī | traditōrum |
| dative | traditō | traditīs |
| accusative | traditum | traditōs |
| ablative | traditō | traditīs |
| vocative | tradite | traditī |
References
- “traditus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- traditus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- tradition, history tells us: memoriae traditum est, memoriae (memoria) proditum est (without nobis)
- tradition, history tells us: memoriae traditum est, memoriae (memoria) proditum est (without nobis)
- http://www.perseus.tufts.edu