tragikomikus

Hungarian

Etymology

Borrowed from German tragikomisch.[1] With Latinate -ikus ending.

Pronunciation

  • IPA(key): [ˈtrɒɡikomikuʃ]
  • Hyphenation: tra‧gi‧ko‧mi‧kus
  • Rhymes: -uʃ

Adjective

tragikomikus (comparative tragikomikusabb, superlative legtragikomikusabb)

  1. tragicomical

Declension

Inflection (stem in -a-, back harmony)
singular plural
nominative tragikomikus tragikomikusak
accusative tragikomikusat tragikomikusakat
dative tragikomikusnak tragikomikusaknak
instrumental tragikomikussal tragikomikusakkal
causal-final tragikomikusért tragikomikusakért
translative tragikomikussá tragikomikusakká
terminative tragikomikusig tragikomikusakig
essive-formal tragikomikusként tragikomikusakként
essive-modal
inessive tragikomikusban tragikomikusakban
superessive tragikomikuson tragikomikusakon
adessive tragikomikusnál tragikomikusaknál
illative tragikomikusba tragikomikusakba
sublative tragikomikusra tragikomikusakra
allative tragikomikushoz tragikomikusakhoz
elative tragikomikusból tragikomikusakból
delative tragikomikusról tragikomikusakról
ablative tragikomikustól tragikomikusaktól
non-attributive
possessive – singular
tragikomikusé tragikomikusaké
non-attributive
possessive – plural
tragikomikuséi tragikomikusakéi

See also

  • Appendix:Hungarian words ending in -ikus

References

  1. ^ Tótfalusi, István. Idegenszó-tár: Idegen szavak értelmező és etimológiai szótára (’A Storehouse of Foreign Words: an explanatory and etymological dictionary of foreign words’). Budapest: Tinta Könyvkiadó, 2005. →ISBN

Further reading

  • tragikomikus in Géza Bárczi, László Országh, et al., editors, A magyar nyelv értelmező szótára [The Explanatory Dictionary of the Hungarian Language] (ÉrtSz.), Budapest: Akadémiai Kiadó, 1959–1962. Fifth ed., 1992: →ISBN.