trahitorius
Latin
Etymology
From trahō (“drag”) + -tōrius.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [tra.(ɦ)ɪˈtoː.ri.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [t̪ra.iˈt̪ɔː.ri.us]
Adjective
trahitōrius (feminine trahitōria, neuter trahitōrium); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | trahitōrius | trahitōria | trahitōrium | trahitōriī | trahitōriae | trahitōria | |
| genitive | trahitōriī | trahitōriae | trahitōriī | trahitōriōrum | trahitōriārum | trahitōriōrum | |
| dative | trahitōriō | trahitōriae | trahitōriō | trahitōriīs | |||
| accusative | trahitōrium | trahitōriam | trahitōrium | trahitōriōs | trahitōriās | trahitōria | |
| ablative | trahitōriō | trahitōriā | trahitōriō | trahitōriīs | |||
| vocative | trahitōrie | trahitōria | trahitōrium | trahitōriī | trahitōriae | trahitōria | |
References
- trahitorius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.